اتفاقی دستم خورد و اون گوشه ی وبلاگم،"کتابدونی" باز شد.موجی از احساسات به قلبم فشار آورد با دیدن هر کتاب و یادآوری حس و حالی که طی خوندشون داشتم و ذوق و وسواسی که موقع گرفتن عکس ها به خرج میدادم.
حس و حال مادری رو دارم که از جگرگوشه اش دور افتاده و باید برای دیدن دوباره ی فرزندش ده ماه دیگه صبر کنه.
برای ده ماه منتظرم باشین دخترکانم.پسرکانم.
~بُغض
~عنوان: رفته ام گرچه دلم منتظر برگرد است/چقدر صبر از این زاویه اش نامرد است"محمد عزیزی"!
درباره این سایت